„Znajomy świat” Hwang Sok-Yong

Autor: Hwang Sok-Yong, przekład: Beata Kang-Bogusz, tytuł: Znajomy świat, tytuł oryginału: Natikeun Sesang, wydawnictwo: Sonia Draga, liczba stron: 208, data premiery: 21 listopada 2018 r.

Tytuł: Praca, która hańbi

Niewiele wiem o literaturze koreańskiej, czy może szerzej – azjatyckiej, ale w spotkaniu z literackim orientem zawsze kryje się coś kuszącego. Prawdopodobnie odbiorcę kusi perspektywa zetknięcia się z egzotyką, odmiennym postrzeganiem świata i w jakimś sensie ożywczą artystycznie wizją. Mimo wstępnie rozbudzonych oczekiwań, trudno jednak dopatrywać się w Znajomym świecie Hwanga Sok-Yonga inności rozumianej jako coś kulturowo obcego, a przez to wymykającego się horyzontom naszej praktyki życiowej.  Świat przedstawiony w tej koreańskiej powieści okazuje się bowiem zaskakująco nam bliski, jeśli tylko popatrzymy na fabułę przez pryzmat problemów o cywilizacyjnym zasięgu. Taki sposób widzenia tekstu umożliwia nam ekokrytyka biorąca pod lupę relacje między literaturą, czyli wytworem człowieka, a środowiskiem i jego bieżącymi problemami bądź prognozowanymi zagrożeniami.

„Pepiki. Dramatyczne stulecie Czechów” Mariusz Surosz

Autor: Mariusz Surosz, tytuł: Pepiki. Dramatyczne stulecie Czechów, wydawnictwo: Czarne, liczba stron: 375, data premiery: 17 października 2018 r.

Tytuł recenzji: Czeska historia najnowsza w pigułce

O  naszych południowych sąsiadach wiemy niewiele lub zgoła nic. To wystarczy, by Czesi budzili w Polakach fascynację, odrazę lub obojętność. Jedni wzorem Mariusza Szczygła mienią się czechofilami, drudzy nie mogą wybaczyć czechosłowackiemu prezydentowi Emilowi Hasze kolaboracji z III Rzeszą, a jeszcze inni na samą myśl o Czechach wzruszają ramionami. Ten wieloletni opór wobec przełamywania uprzedzeń i stereotypów narodowych skutkował reporterską posuchą. Trudno się zatem dziwić, że w latach osiemdziesiątych Mariusz Surosz, autor Pepików. Dramatycznego stulecia Czechów, nie pałał zbytnim entuzjazmem na wieść, że pod jego nieobecność na proseminarium magisterskim z historii tematy zostały podzielone, a jemu w udziale przypadło zgłębianie relacji polsko-czeskich.

„Pod podszewką. Prawdziwy wizerunek pisarza” Sylwia Stano, Zofia Kraszewska

Autor: Sylwia Stano, Zofia Kraszewska, tytuł: Pod podszewką. Prawdziwy wizerunek pisarza, wydawnictwo: Marginesy, liczba stron: 392, data premiery: 14 listopada 2018 r.

Tytuł recenzji: Literat też człowiek – ubrać się musi

Są takie rzeczy, o których nie śniło się filozofom i teoretykom literatury. Do takich rzeczy moglibyśmy zaliczyć zbiór przemyśleń najbardziej wziętych polskich literatów na temat mody i kreowania wizerunku osobistego. Jakiś czas temu Sylwia Stano i Zofia Kraszewska skrzyknęły twórców i komentatorów literatury do przedsięwzięcia wydawniczego pt. Pod podszewką. Prawdziwy wizerunek pisarza. Każdy bohater tekstu został przepytany o swoje preferencje odzieżowe, aby następnie puścić wodze fantazji i zaprojektować strój lub pojedynczy element garderoby z pomocą Justyny Ołtarzewskiej. Całości dopełniają fotografie portretowe Michała Jaworskiego. Ten „literacki pudelek” z pewnością przyprawiłby Rolanda Barthesa o koszmary.

„Odnaleźć sisu. Fiński sposób na szczęście przez hartowanie ciała i ducha” Katja Pantzar

Autor: Katja Pantzar, przekład: Magdalena Rabsztyn-Anioł, tytuł: Odnaleźć sisu. Fiński sposób na szczęście przez hartowanie ciała i ducha, tytuł originału: Finding Sisu: In Search of Courage, Strength and Happiness the Finnish Way, wydawnictwo: WUJ, liczba stron: 208, data premiery: 25 października 2018 r.

Tytuł recenzji: Fińska recepta na endorfiny

Moda na kraje nordyckie zatacza coraz szersze kręgi. Przejawem tego utrzymującego się od kilku lat trendu są publikacje dedykowane nieprzetłumaczalnym idiomom, w których kumulują się nawyki myślowe i postawy mieszkańców Północy wobec rzeczywistości. Wydawać by się mogło, że fińskie sisu stoi na straconej pozycji w starciu ze szwedzkim lagom i duńskim hygge. Przecież nie trzeba zbytnio się natrudzić, aby wzorem Duńczyków urządzić sobie przytulne mieszkanie. Łatwo też wykrzesać z siebie zapał neofity w kwestii szwedzkiego minimalizmu. Jednak założenia sisu mogą okazać się trudne do wdrożenia w codziennym życiu.